Pałac Żaków

Pałac Żakółw to idealne miejsce na wyjątkowe uroczystości oraz imprezy firmowe. Przyjęcia okolicznościowe. Pałac Żaków to wymarzone miejsce dla osób poszukujących komfortu, spokoju i rodzinnej atmosfery. Położony w malowniczej, niemal bajkowej scenerii, otoczony łąkami i lasami tylko 50 km od Warszawy

Nie wiesz, które miejsce wybrać, aby zorganizować swoje wydarzenie i cieszyć się idealnym, dobrze zorganizowanym i beztroskim dniem? Wiemy, że poszukiwanie idealnego miejsca na uroczystości to żmudne i skomplikowane zadanie. Jest tak wiele szczegółów do przemyślenia, aby upewnić się, że zaplanowałeś każdy moment i że są one dobrze zsynchronizowane, a jednak zawsze pojawia się pytanie: „czy moi goście będą zadowoleni?”

Z kart historii Pałacu Żaków

Niezwykły wygląd Pałacu sprawia, że jest to idealne miejsce do organizacji wszelkich imprez okolicznościowych, w tym przyjęcia weselnego, które można połączyć ze ślubem w plenerze. Parze młodej gwarantujemy iście królewską oprawę ceremonii, a jej gościom niezapomniane przeżycia.

Historia Pałacu Żaków

W czasie zaborów, pod koniec XIX wieku, w Żakowie wybudowano Pałac, należący do carskiego generała Aleksandra Stiepanowa. Gdy Polska odzyskała niepodległość, został on zakupiony przez Hieronima i Zuzannę z Zielińskich Kieniewiczów, spokrewnionych z wielkim historykiem, Stefanem. Następnym właścicielem Pałacu został Maksymilian Czapek, inżynier samochodowy, który podjął decyzję o jego przebudowie. Przy północnej elewacji zostały wtedy dobudowane pomieszczenia kuchenne, a wnętrze poddano modernizacji, nadając mu obecny wygląd. Jednak w 1936 roku Pałac sprzedany został Stefanowi i Zofii Pikulskim, a należącą do niego ziemię kupiła wspólnota wiejska.Dworskie Piwnice zapraszają do baru i biblioteki.

Gdy nadeszła wojna, Pałac stał się siedzibą Niemców, którzy pod koniec okupacji doszczętnie go rozgrabili. Po wojnie właścicielami Pałacu zostali mieszkańcy Żakowa Stefan i Adela Kulkowie, aby w 1949 r. sprzedać go wraz z przyległą ziemią (ok. 2 ha) Gromadzie Wsi Żaków. W budynku chciano stworzyć szkołę, a na zakupionej ziemi wybudować remizę strażacką. Finalnie, w 1960 roku, dobudowano mieszczącą dwa pomieszczenia część północną.

Pałac wzniesiony ok. 1900 r. jest niewielki i oryginalny. Od bramy wjazdowej do jego drzwi frontowych prowadzi wiekowa aleja szumiących wiązów, kasztanowców, jesionów i lip. Sam budynek otoczony jest ze wszystkich stron drzewami, będącymi pozostałością dawnego parku krajobrazowego. Pałacyk zbudowano z cegły na planie prostokąta. Jest częściowo podpiwniczony, na wysokim cokole. Budynek otynkowano, a później dobudowano do niego część północną, również na planie prostokąta. Nieregularna bryła budynku (częściowo parterowa, a częściowo piętrowa) łączy cechy klasycystyczne i neogotyckie, a dwuspadowy dach pokryto blachą położoną na drewnianym stropie.

W elewacji frontowej uwagę przyciąga portyk dzielący elewację na dwie części: lewą – dwukondygnacyjną i prawą – jednokondygnacyjną. Wsparto go na dwóch kolumnach i dwóch półkolumnach jońskich. Jego zwieńczeniem jest trójkątny szczyt z trzema elementami w kształcie kominów. Malowniczy charakter nadaje siedzibie dwuokienna część piętrowa z neogotyckim i sterczynowym szczytem. Nie można również zapominać o ciekawych detalach, takich jak rozety i wsporniki w formie wolut spływających w liść akantu czy, znajdujące się nad oknami, kobiece głowy na tle muszli. Dodatkowym atutem posiadłości są dwa otoczone kamienną balustradą tarasy (jeden po stronie wschodniej, a drugi po zachodniej).

Układ wnętrz jest wielodzielny z holem i korytarzem. Na parterze znajduje się siedem pomieszczeń różnej wielkości, a na piętrze jeszcze trzy oraz obszerny strych. W holu zwraca uwagę arkada wsparta na dwóch kolumnach z pseudo doryckimi kolumnami. Drewniane schody prowadzące na piętro posiadają ozdobną balustradę, a w pomieszczeniu od wschodniej strony znajduje się ciekawy kominek z białych glazurowanych kafli. To historia pałacu żaków.